آثار تربیتی انفاق در سوره معراج

۰۸ مرداد ۱۳۹۹ 0
آثار تربیتی انفاق در سوره  معراج

  • آثار تربیتی انفاق در آیات 20تا 25 سوره معراج
    • نسبت به مال و ثروت که برایش یک خیر است و انسان آن را خیرترین خیرها می شمارد نه تنها منوع نباشد بلکه برای نیازمندان حقی در مال خود قائل باشد و این حقی را که در مال خود هست و به دیگران بدهد. این چقدر کمال است برای انسان!
      • سوره معراج،ِآیه 20 
        إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
        چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بی‌قراری کند.
      • سوره معراج :آیه 21 
        وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
        و چون مال و دولتی به او رو کند منع (احسان) نماید.
    • استمرار در کار خیر نه بر اثر محیط پیرامون

      آنگاه نکته در اینجا این است: آنجا راجع به نافله فرمود: الذین هم علی صلاتهم دائمون. نگفت آنهایی که نماز علاوه می خوانند، فرمود آنهایی که بر نماز علاوه و نافله مداومت می کنند. اینجا هم نفرمود کسانی که اضافه بر واجباتشان چیزی می دهند؛ فرمود آنهایی که اضافه بر واجبات به طور مستمر چیزی می دهند: حق معلوم للسائل والمحروم یعنی یک کارهای خیر جاری و مستمری دارند؛ مثلا هفتگی بر خود فرض کرده اند که این مقدار از مال خود را در فلان مصرفی که می دانند مصرفی خیر و (موجب) رضای خداست صرف کنند؛ ماهانه یا سالانه برای خود قرار داده اند و بالاخره یک چیزی قرار داده اند اضافه بر واجبات، ولی یک امر مداوم است نه یک بار، یک بارها اثرش کم است، چرا؟ برای اینکه یک بار نماز خواندن، یک بار انفاق کردن (این گونه است که) گاهی انسان تحت تأثیر یک حالت موقت قرار می گیرد و این کار را می کند. 
      مثلا یک واعظی به یک شکل مؤثری برای انسان صحبت می کند، در آن وقت در انسان حالت عبادت پیدا می شود، بعد ممکن است برود هزار رکعت نماز پشت سر همدیگر بخواند. ولی آن حالت موقت که رفع شد، تا پنج سال دیگر هم دنبالش نمی رود. یا یک کسی تحت تأثیر گفتار یک نفر قرار می گیرد و یکدفعه به اصطلاح لوطی گری اش گل می کند، می بیند مثلا یک ثلث مال خودش را می بخشد و می گوید این قدرش را من دادم ولی این لوطی گری یک بار است. آن یک حالت موقت است، اعتبار ندارد؛ برخلاف آنچه که انسان مداومت کند. وقتی که انسان مداومت بر یک عمل داشته باشد این نشانه ای است از اختیارش و اینکه از عمق روح خودش برخاسته است نه اینکه دیگری او را تحت تأثیر خود قرار داده باشد.
      • سوره معراج:آیه22 
        إِلَّا الْمُصَلِّينَ
        مگر نماز گزاران حقیقی.
      • سوره معراج:آیه23 
        الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
        آنان که دایم در نماز (و طاعت الهی) عمر گذرانند.
      • سوره معراج:آیه24
        وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ 

        و آنان که در مال و دایی خود حقّی معیّن و معلوم گردانند. 
      • سوره معراج:آیه25
        لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
        تا به فقیران سائل و فقیران آبرومند محروم رسانند.
    • این است که نه نماز یکسره که یکدفعه انسان تحت تأثیر قرار بگیرد ارزشی دارد نه انفاق یکدفعه که لوطی گری شمرده می شود. آنچه که مداومت داشته باشد، مثلا انسان هر هفته یا هر ماه این انفاق را می کند، در حالات مختلف برایش فرق (نمی کند) و در تمام هفته تصمیمش این است که مثلا روز جمعه این را من انفاق کنم، آن وقت است که این کار از عمق روحش برمی خیزد.
       یا همان نماز و عبادت و دعای کمیل و غیره، یک وقت شخص تحت تأثیر یک کسی قرار بگیرد، یکدفعه یک شب جمعه ای تا صبح برود دعا بخواند، بعد همه شبهای جمعه دیگر تا صبح خر و پف داشته باشد، این اثری ندارد. ولی اینکه انسان فرض کنید هر شب جمعه قرارش این باشد دو ساعتش را به عبادت و دعا بپردازد اما بر این کار مداومت داشته باشد آن وقت است که این کار از عمق روحش برمی خیزد و اثر تربیتی روی روحش دارد.