انفاق در آیه 10 سوره منافقون

اين آيه به مؤمنان ، دستور انفاق در راه خدا را صادر كرده ، مى فرمايد: «از آنچه به شما روزى داده ايم انفاق كنيد پيش از آنكه مرگ يكى از شما فرا رسد و بگويد: پروردگارا! چرا مرگ مرا مدت كمى به تاخير نينداختى تا انفاق كنم و از صالحان باشم.» گرچه بعضى امر به انفاق را در اينجا به معنى وجوب تعجيل در اداى زكات تفسير كرده اند ولى روشن است كه منظور آيه هرگونه انفاق واجب و مستحب را كه وسيله نجات انسان در آخرت است ، شامل مى شود

جالب اينكه: در ذيل آيه مى گويد: «من انفاق كنم و از صالحان شوم» اين تعبير بيانگر تاثير عميق انفاق در صالح بودن انسان است، گرچه بعضى، صالح بودن را در اينجا به معنى انجام مراسم «حج» تفسير كرده اند و در بعضى از روايات نيز، صريحا آمده ولى اينها نيز از قبيل ذكر مصداق روشن است.

جمله «من قبل ان ياتى احدكم الموت»  اشاره به قرار گرفتن انسان در آستانه مرگ و ظاهر شدن علائم آن است، زيرا اين سخن را انسان بعد از مرگ نمى گويد بلكه در آستانه مرگ مى گويد.

تعبير به «مما رزقناكم» (از آنچه به شما روزى داده ايم) علاوه بر اينكه منحصر به اموال نيست، بلكه تمام مواهب را دربر مى گيرد، بيانگر اين حقيقت است كه همه اينها از ناحيه ديگرى است و چند روزى اين امانت نزد ما است، بنابراين بخل ورزيدن چه معنى دارد؟ به هر حال بسيارند كسانى كه وقتى چشم برزخى پيدا مى كنند و خود را در آخرين لحظات زندگى و در آستانه قيامت مى بينند، و پرده هاى غفلت و بيخبرى از جلو چشمان آنها كنار مى رود، و مى بينند بايد اموال و سرمايه ها را بگذارند و بروند بى آنكه بتوانند از آن توشه اى براى اين سفر طولانى برگيرند، پشيمان مى شوند، و آتش حسرت به جانشان مى افتد، و تقاضاى بازگشت به زندگى مى كنند، هر چند بازگشتن كوتاه و گذرا باشد، تا جبران كنند، ولى دست رد بر سينه آنها گذارده مى شود، چرا كه سنت الهى است كه اين راه ، بازگشت ندارد!