انفاق در آیه 38 سوره شوری

اين آيات ادامه بحثى است كه در آيات گذشته همين سوره درباره پاداش الهى نسبت به مؤ منان متوكل آمده بود.به اين ترتيب كه بعد از وصف ايمان و توكل كه هر دو جنبه قلبى دارد به هفت قسمت از «برنامه هاى عملى آنها» چه در جنبه نفى، چه در جنبه اثبات، چه از نظر فردى ، و چه اجتماعى، چه مادى و چه معنوى، اشاره مى كند، برنامه اى كه بيانگر اركان يك جامعه سالم با حكومت صالح و قدرتمند است.جالب اينكه اين آيات ظاهرا در مكه نازل شده است، در آن روزى كه هنوز جامعه اسلامى شكل نگرفته بود، و حكومت اسلامى وجود نداشت ولى اين آيات نشان مى دهد كه از همان روز، بينش صحيح اسلامى در اين زمينه ها توسط اين آيات به مسلمانان داده مى شد، چرا كه آنها در دوران مكه تحت آموزش پيگير و مستمر پيامبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم به منظور آمادگى براى ساختن جامعه آينده اسلامى قرار داشتند. نخستين وصف رادر آيه 37 از پاكسازى شروع مى كند، در توصيف دوم كه آن نيز جنبه پاكسازى دارد درباره تسلط بر نفس به هنگام خشم و غضب كه بحراني ترين حال انسان است سخن مى گويد وسپس در اين آيه به سومين تا ششمين اوصاف آنها اشاره كرده، مى فرمايد: «آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده، و فرمانهاى او را از جان و دل پذيرفته اند». و كار آنها به طريق شورى و مشورت در ميان آنها صورت مى گيرد.و از آنچه به آنها روزى داده ايم ، در راه خداوند انفاق مى كنند. پس يکی از عوامل بازسازی وجود انسان پس ازاجابت دعوت پروردگار و تسليم در برابر فرمان او و بعد از پاکسازی از گناه و..، مسأله انفاق است و اين نكته نيز قابل توجه است كه آيه مطرح شده تنها انفاق در مسائل مالى را بيان نمى كند بلكه انفاق از تمام آنچه خداوند روزى داده است: از مال از علم از عقل و هوش و تجربه از نفوذ اجتماعى و خلاصه از همه چيز.